Hurricane Hunters gingen Melissa steeds weer in, onbetaald

Foto boven: Twee vliegtuigen van NOAA's Hurricane Hunters in de lucht - NOAA

Terwijl de meeste mensen binnen bleven toen de wind gierde en de wolken zich samenpakten tot een hel van een muur, stegen zij in hun vliegtuigen juist op. De Hurricane Hunters van de Amerikaanse NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration). Ze doken niet weg voor het gevaar, maar gingen er recht op af. En dit keer onbetaald.

Keer op keer deden ze dat opnieuw. Door de kolkende wanden van orkaan Melissa, één van de krachtigste stormen ooit gemeten op het noordelijk halfrond.

Twee vliegtuigen van NOAA's Hurricane Hunters in de lucht - NOAA

Maar dit keer was er iets uitzonderlijks aan de hand: de Amerikaanse overheid zat op slot. Het budget was op en dus kregen de medewerkers geen loon. Toch stapten deze mannen en vrouwen in hun oude WP-3D ‘Orion’-toestellen, vliegtuigen die zwaarder zijn dan een vrachtwagen en ouder dan sommigen van hun bemanningsleden. En vlogen ze, onbetaald, de hel van de orkaan in. Voor de veiligheid van de mensen in de baan ervan.

Advertentie

Een missie die levens redt

De gegevens, die de Hurricane Hunters verzamelen, zijn letterlijk van levensbelang. Met een speciale staart-radar maken ze een soort CT-scan van de storm. Elke draaiende band en iedere stijgende luchtstroom wordt gemeten en in beeld gebracht. Die data vloeien direct in de computermodellen die proberen te voorzien waar de orkaan heen zal trekken, hoe sterk ze zal worden en wie in de baan ervan uiteindelijk moet schuilen.

Zonder die metingen zouden we veel minder goed weten wat zich in de woeste kern van de orkaan allemaal precies afspeelt. Door de ‘shutdown’ kregen de bemanningen van de vliegtuigen geen loon meer overgemaakt. Sommige piloten misten al twee salarissen. ‘Het is dan moeilijk om je volledig te concentreren,’ vertelt een NOAA-medewerker anoniem aan CNN. ‘Je weet dat je hypotheek moet betalen, maar je spaargeld slinkt met de dag.’

Grenzen aan mens en machine

De vluchten van de Hurricane Hunters door Melissa waren niet zomaar vluchten door het oog van een orkaan. Tijdens één missie werd de turbulentie zo hevig dat het toestel zijn G-krachtlimiet overschreed. Apparatuur viel van het plafond, bemanningsleden werden tegen hun gordels geslingerd, wat ontaardde een chaos van vloeken en lachen, midden in de orkaanhel. Na een snelle veiligheidsinspectie, uitgevoerd door grondteams die óók onbetaald werkten, steeg hetzelfde vliegtuig diezelfde dag opnieuw op. Want de data moesten blijven binnenkomen, de waarschuwingen moesten eruit en mensenlevens stonden op het spel.

Advertentie

Van Jamaica tot Bermuda

Toen Melissa Jamaica trof, met windsnelheden tot 300 kilometer per uur, richtte ze een ravage aan en eiste minstens 19 levens. Toch bleven de NOAA-vluchten ook daarna doorgaan, nu voor internationale partners. Hun missie was vanaf dat moment de inwoners van Bermuda tijdig te waarschuwen, aan de hand van de meest actuele verwachtingen die er bestaan.

Kim Doster, woordvoerder van NOAA, noemde het ‘onvoorstelbaar dapper werk’. Doster: ‘Onze Hurricane Hunter-piloten blijven cruciale taken uitvoeren die elke dag levens beschermen, terwijl ze daar op dit moment niet voor betaald worden.’

Een plicht die verder gaat dan salaris alleen

Ook de luchtmacht vliegt orkaanmissies, maar geen enkel toestel beschikt over de geavanceerde meetapparatuur van NOAA. Hun vluchten zijn vooral bedoeld om de storm te volgen. De NOAA-crews vliegen om de wetenschap én de veiligheid verder te helpen.

Zelfs ervaren onderzoekers, zoals Andy Hazelton van de Universiteit van Miami, geven toe: ‘Dit was de ruigste vlucht die ik ooit heb meegemaakt. En deze crews doen het… zonder salaris. Ze verdienen alle lof die er is.’

Indrukwekkend

En zo siddert Melissa nog na. Het blijft indrukwekkend om het plichtsbesef te zien, van de mensen die letterlijk door de storm heen vliegen om anderen te beschermen. Ze kregen geen loon en hadden geen zekerheid. Toch gingen ze, in de overtuiging dat wat ze doen ertoe doet.