Verborgen zoetwater onder de Atlantische Oceaan

Foto boven: Een baai in Massachusetts - Wikipedia

De wereld snakt naar water. Terwijl rivieren opdrogen en regenval onvoorspelbaarder wordt, blijkt dat er diep onder de zeebodem verborgen voorraden liggen, vlak voor de Amerikaanse oostkust, onder de Atlantische Oceaan. Een schat die groot genoeg is om een stad als New York honderden jaren van drinkwater te voorzien.

Wetenschappers wisten al sinds de jaren ’60 dat er zoet water onder de oceaan zat; olieboorders stuitten er soms toevallig op. Maar pas in 2019 werd duidelijk hoe groot de voorraad werkelijk is. Dit meldt CNN. Met elektromagnetische golven ontdekten onderzoekers van Woods Hole en Columbia University een gigantisch zoetwaterreservoir, dat zich uitstrekt van Massachusetts tot New Jersey. En mogelijk zelfs nog verder.

Voor het eerst de diepte in

Dit jaar zijn onderzoekers van Expeditie 501 voor het eerst echt de diepte in gegaan. Vanaf een boorschip voor de kust van Connecticut drongen ze meer dan 300 meter onder de zeebodem door en haalden monsters omhoog. Wat bleek? Het water bevat veel minder zout dan zeewater. Het gehalte ligt rond de grens die door internationale instanties als drinkbaar wordt gezien.

Advertentie

Maar waar komt dit water vandaan? En hoe oud is het? Daar wordt nu onderzoek naar gedaan. Mogelijk is het duizenden jaren geleden ontstaan, toen de zeespiegel veel lager stond en regen en smeltwater van gletsjers de ondergrond binnendrongen.

Er zijn wereldwijd meer van dit soort bronnen

Als blijkt dat het water wordt aangevuld, dan zou dit ook een duurzame bron kunnen zijn. Is het oud en afgesloten, dan is het een eindige voorraad.

Het idee dat er wereldwijd meer van dit soort verborgen kustreservoirs bestaan, van Indonesië tot Australië en Zuid-Afrika, maakt de ontdekking extra spannend. Zeker nu bijna de helft van de wereldbevolking binnen 100 kilometer van de kust woont en lokale grondwatervoorraden door klimaatverandering en verzilting onder druk staan.

Het oppompen van het water is niet eenvoudig

Eenvoudig oppompen van het water is het niet. Water is zwaar, het transport ervan kost veel energie en er is een groot risico op vermenging met zout water. Windenergie kan misschien helpen, maar de technische en juridische uitdagingen zijn nog enorm.

Advertentie

Toch biedt de ontdekking hoop. Terwijl ontzilting van zeewater in ontziltingsinstallaties nog steeds duur is en veel energie kost, zouden deze verborgen oceanische aquifers in de toekomst een waardevolle aanvulling op de watervoorziening kunnen zijn.

Over tien jaar kan het water worden benut

Voorlopig is het nog toekomstmuziek. Experts schatten dat het zeker tien jaar duurt voordat we dit water echt kunnen benutten. Maar de wetenschap werkt door. En wat ze nu leren bij New England kan straks wereldwijd toegepast worden.

De zee, die ons zo vaak bedreigt, blijkt dus óók een onverwachte bron van leven te herbergen.