Een mooie tocht door zeer welkome regen
Reinout van den BornDe meeste mensen houden er niet van, maar ik vind het heerlijk. Wandelen door het bos in de regen, als er verder bijna niemand buiten is.
Het is even voor 11 uur ’s ochtends, donderdag 24 april. Ik loop in Velp langs een grote vijver, waar de Rozendaalse beek doorheen stroomt. Op de plekken waar het stromende water is te zien, gaat het nog lekker tekeer. De beek heeft nog geen last van de droogte.
Man onder een paraplu
Een stukje voor mij loopt een man onder een paraplu. Verder rijden alleen wat auto’s rond. Op mijn eigen paraplu hoor ik het getik van de gestaag vallende regen. De straten zijn nat, in de plassen maken de regendruppels kringetjes. Het is grijs en rond 11 graden.
Wie gaat er nou in de regen lopen? Daar is toch niets aan? Nou, ik. Ik vind het fantastisch. Na een lange droogteperiode van 6 weken, waarin in Velp niet meer dan 4 millimeter aan regen omlaag kwam, is het de afgelopen week weer wisselvallig geworden. Het heeft een paar keer flink geregend. Met de regen van vandaag erbij staan we al op 47 millimeter. Dat is niet ver van de hoeveelheid verwijderd die normaal in een aprilmaand omlaag komt.
De weerspreuk zei het al
‘Een droge maart en een natte april, dat is de boeren naar hun wil’, zegt de weerspreuk. Je zou kunnen zeggen dat ze dit jaar op hun wenken bediend zijn. Viel in maart vrijwel geen regen, toen was dat nog geen probleem omdat er nog weinig groeide. Juist nu in april de natuur en de gewassen op de velden uitlopen, is er op de meeste plaatsen wel voldoende water.
In Velp is de natuur in elk geval prachtig uitgelopen. Onze tuin lijkt alweer op een tropisch regenwoud. De regen was ook goed, viel gestaag en werd perfect in de bodem opgenomen. Er stroomde bijna geen water weg. Bomen en planten waren vaak heel de dag nat.
De Beekhuizense beek
Aan de rand van Velp loop ik het druppende bos in, op één van de oevers van een andere beek: de Beekhuizense beek. Dit is één van die beken die het in de droge jaren tot en met 2022 moeilijk had. Er viel veel minder regen dan normaal, minder water dan anders drong de bodem van de hogere delen van de Veluwe binnen en zo kwam in de sprengen ook minder water omhoog. De Beekhuizense beek is maar een kilometer of 5 lang, begint bij een door de mens gegraven spreng en stroomt dan door het bos, Velp en de uiterwaarden naar de IJssel.
Na de droge jaren is hier in twee jaar tijd ongeveer 3000 millimeter regen gevallen. Die regen heeft het watersysteem van de Veluwezoom volledig hersteld. Alweer lagere tijd kabbelen de beken er vrolijk op los. Zo ook de Beekhuizense beek. Zelfs de droogte van de afgelopen zes weken heeft in die situatie weinig verandert. De watertoevoer is maar iets afgenomen.
Een waterval
Ik loop langs de grote vijvers in het bos die door de beek worden gevoed. Helemaal aan de kop van de vijver bevindt zich een waterval. Met mooi weer kan het hier druk zijn. Nu kom ik alleen een door de regen doorweekte hardloopster tegen. Verder is er helemaal niemand.
Het was de afgelopen weken opvallend hoe goed het bos tegen de droogte bestand was. Zelfs op de heidevelden, een stukje verderop was de droge laag maar dun. Je trapte er met je voet zo doorheen om dan op een veel vochtigere laag uit te komen, nog resterend van de twee voorgaande jaren die in onze omgeving juist zo ontzettend nat zijn verlopen. De regen van de laatste week kon op die manier feitelijk de droogte van nu nog in de kiem smoren.
De bospaden zijn nat
In het bos zijn de bospaden nat. Er staan plassen, op diverse plaatsen is het modderig. Nog niet eens alle modder uit de voorgaande jaren is verdwenen. Een groep oude beuken langs een vervallen laantje, ergens middenin het bos, staat nog met zijn wortels in de modder. De modder is op deze plaats ook in de droge periode nooit helemaal weg geweest.
Door het uitlopende blad, bereikt lang niet alle regen de grond. Wel druppen de bladeren en vooral als de wind even opleeft, gaat dat best hard. Van sommige boomstammen loopt het water in stroompjes omlaag. Daar waar het vallende water de grond – of een wortel treft, ontstaat op diverse plaatsen boomschuim. Een bijzonder fenomeen dat steeds vaker lijkt voor te komen. Op sommige bomen kom ik dikke, fel witte plekken met boomschuim tegen.
Het wordt alweer lichter
Het is een tocht van ongeveer 10 kilometer die mij uiteindelijk bij het kasteel van Rozendaal brengt. Daar vandaan loop ik langs de weg weer terug naar huis. Het regent nog steeds, maar de lucht wordt lichter en de zon probeert door de wolken heen te komen. Bij thuiskomst zit er 7,6 millimeter in de regenmeter. Uiteindelijk wordt dat 9,2 millimeter aan het einde van de dag. Minder dan door de modellen verwacht, maar zeker niet minder welkom.
