Klimaatinnovatie aan de Engelse kust: CO₂ uit zee halen
Reinout van den BornStel je voor: je loopt langs het Weymouth Sealife Centre aan de zuidkust van Engeland en je stuit op een bordje dat waarschuwt: ‘Pas op: morenen kunnen bijten!” En vervolgens sta je ineens oog in oog met een revolutionair klimaatproject.
We bevinden ons niet in een high-tech laboratorium in een glazen wolkenkrabber middenin de stad, maar pal aan de zee – waar het allemaal om draait. Dit is SeaCURE, een bescheiden maar baanbrekend proefproject dat CO₂ uit zeewater haalt. De BBC bericht erover.
Waarom uit zee?
De meeste technologieën om CO₂ af te vangen richten zich op fabrieken of op de lucht. Maar het team achter SeaCURE denkt verder. Zeewater bevat tot wel 150 keer meer opgelost CO₂ dan lucht – dus waarom zouden we die CO₂ niet hier vandaan halen?
Het idee is even simpel als slim: zeewater wordt via een pijp vanaf de Engelse Kanaalkust aangezogen, behandeld om het zuur te maken (dat helpt om de koolstof als gas vrij te maken), en daarna wordt de vrijgekomen CO₂ afgezogen.
Openen frisdrankfles
Het lijkt een beetje op het openen van een frisdrankfles – je ziet het bruisen, dat is de koolstof die ontsnapt. De damp wordt opgevangen, gefilterd door verbrand kokosnootschors (echt waar!), en klaargemaakt voor opslag. Het behandelde, koolstofarme water wordt daarna geneutraliseerd en terug in zee gepompt, waar het meteen weer nieuwe CO₂ uit de lucht opneemt. Een circulair proces met een helder doel: broeikasgassen verminderen.
Op dit moment haalt SeaCURE ongeveer 100 ton CO₂ per jaar uit het water. Dat klinkt als weinig (en dat ís het ook, minder dan één vlucht over de Atlantische Oceaan uitstoot), maar het is pas het begin. Onderzoekers van de Universiteit van Exeter geloven dat als je dit proces zou opschalen naar slechts 1% van het oppervlaktezeewater wereldwijd, je jaarlijks maar liefst 14 miljard ton CO₂ zou kunnen verwijderen. Maar daarvoor moet het systeem draaien op hernieuwbare energie, zoals zonnepanelen op drijvende installaties op zee.
Wat betekent dit voor het leven in zee?
Een belangrijke vraag blijft natuurlijk: wat doet dat 'ontkoolde' water met de onderwaterwereld? Onderzoeker Guy Hooper kijkt naar hoe bijvoorbeeld plankton en schelpdieren reageren. Want zij gebruiken koolstof juist om te groeien, te bouwen en te leven. Tot nu toe zijn de hoeveelheden te klein om impact te hebben, maar op grotere schaal moeten we goed nadenken over mogelijke bijeffecten – en oplossingen daarvoor zoals verdunnen voor teruglozing.
‘Als we écht naar netto nul uitstoot willen, dan moeten we ook CO₂ gaan verwijderen, niet alleen voorkomen,’ zegt klimaatwetenschapper Dr. Oliver Geden in het verhaal van de BBC. ‘Of je dat uit de lucht of uit het water haalt, zal uiteindelijk afhangen van kosten, energieverbruik en impact.’
Innovatie met toekomst
Met 3 miljoen pond aan Britse overheidssteun is SeaCURE één van 15 innovatieve projecten die meehelpen aan de race naar klimaatneutraliteit. En volgens energieminister Kerry McCarthy is dit precies wat we nodig hebben: ‘Projecten als SeaCURE dragen bij aan groene technologieën, aan kennis, banen én aan een duurzamere toekomst’, zegt ze in het BBC-verhaal.
CO₂ uit zee halen klinkt misschien als sciencefiction, maar het gebeurt nú – achter een zeeaquarium met bijtende morenen. Of het dé oplossing wordt? De tijd zal het leren. Maar één ding is zeker: elke druppel telt. En dit project laat zien dat klimaatinnovatie soms begint met een pijp, een tank en een briljant idee.
