Een vakantie met scherpe herinneringen, en een missend stuk
Reinout van den BornIedereen kent het wel. Van sommige gebeurtenissen uit het verleden kun je je nog precies herinneren waar je was op het moment dat het gebeurde.
Zo kan ik me de ramp met de space shuttle uit januari 1986 nog goed herinneren, die ik bij een vriend thuis op TV zag. Of de moordaanslag op Pim Fortuyn met het bijbehorende live-verslag van de achtervolging van de dader, via de Wereldomroep. We waren net in Spanje aangekomen toen dat nieuws bekend werd en die achtervolging plaatshad.
De aanslagen op de Twin Towers
De aanslagen op de Twin Towers in New York speelden zich tijdens een bezoek aan mijn toen erg zieke oma af, die op dat moment in het ziekenhuis in Harderwijk lag. Eenmaal terug in Garderen, de woonplaats van mijn ouders, hebben we via CNN urenlang verder gekeken.
Ook de dag van de vuurwerkramp in Enschede, morgen 25 jaar geleden, herinner ik me nog goed. Niet omdat ik meteen wist wat er aan de hand was, maar wel omdat ik met terugwerkende kracht goed kon plaatsen waar we ons op dat moment bevonden. Namelijk hoog in de lucht, ergens boven Nederland, Frankrijk of België. We waren net vanaf Schiphol opgestegen, op weg naar Spanje. Met vrienden. Voor een vakantie die twee weken zou duren.
Terwijl we vlogen, ontplofte de vuurwerkopslag
Terwijl we vlogen, ontplofte in Enschede de vuurwerkopslag en speelde zich een ongekende ramp af. Dat tegen de achtergrond van een blauwe lucht en zomerse temperaturen. Want het was ook in Nederland prachtig weer in die periode. Al meerdere dagen achtereen.
Eenmaal in Spanje aangekomen, vonden we snel uit wat er was gebeurd en volgden we de gebeurtenissen zo goed en zo kwaad als het kon. Via de Spaanse media, de Nederlandse TV (via de satelliet) en waarschijnlijk ook weer de Wereldomroep, die toen nog uitzond.
Van de vakantie zelf herinner ik me minder
Het bijzondere is dat ik me de omstandigheden van dat moment nog goed herinner, maar dat ik van de twee weken daarna veel minder kan terughalen. Zeker, we bevonden ons in de buurt van Marbella aan de zuidkust. En een aantal tripjes, dat we in die periode zeker gemaakt zullen hebben, kan ik me ook nog wel vaag herinneren. Maar meer dan dat is het ook niet.
Alleen die ene keer dat we hebben gegeten op een fraaie binnenplaats, in één van die witte stadjes in het binnenland, staat me nog voor de geest. Omdat het die dag zo warm was geweest en je het gevoel had al middenin de zomer te zijn terechtgekomen. Volgens mij zat er ook nog een tripje naar Granada in, maar of we er ook geslapen hebben, weet ik niet meer. Ook zijn we nog in Gibraltar geweest, met een bezoek aan de rots en ook de grotten daarin.
De terugweg herinner ik me veel beter
Veel beter kan ik me de terugweg naar Nederland herinneren. Want zat er eerder aan het begin van de reis een bijzondere gebeurtenis, aan het einde was dat zeker ook zo. Op weg naar Schiphol verslechterde het weer en bij Amsterdam aangekomen, moesten we een tijdje cirkelen, omdat daar enkele onweersbuien hingen. Die trokken weg waarna we konden landen.
De volgende ochtend kwam de verrassing in de vorm van een zware storm. Het was 28 mei 2000. De dag voordat we terugkwamen, was het in Nederland al onrustig geweest op de passage van een lagedrukgebied, dat over Scandinavië naar het noorden wegtrok. Vanuit het Kanaal kwam er een tweede achteraan dat zich explosief ontwikkelde. Dat was toen we laat in de avond op Schiphol landden nog maar net duidelijk. Ineens werd voor storm gewaarschuwd.
Tientallen bomen waaiden om
Die storm kwam een dag later ook. Ik woonde in Amsterdam en had net mijn vriendin van de trein gehaald. Het weer verslechterde. Niet alleen begon het te regenen, ook nam de wind sterk toe. Aan de westkust kwam zowaar een tijdje een zware storm te staan, een windkracht 10. Ook in Amsterdam ging het geweldig tekeer en waaiden veel bomen om. In de regen werd het niet warmer dan 10 graden. En dat met die harde wind erbij. Het was een bijzondere manier om thuis te komen. Tijdens een van de laatste zo zware stormen in Nederland ooit.
Het was een vakantie met uitersten dus, waarvan vooral het begin en het einde me nog helder voor de geest staan. En waarvan het middenstuk gedeeltelijk uit de herinnering is verdwenen.
